အပန္းေျဖစခန္းက ျပန္လာတဲ့ ကားတစ္စီးဟာ လမ္းတစ္ေနရာ ရြံ႔အိုင္မွာ ရပ္သြားခဲ့တယ္။ ကားေပၚက သားသားနားနား ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူတစ္ဦးက ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္ျပီး “ကြ်န္ေတာ့္ကားေအာက္ထဲဝင္ျပီး ဘယ္သူ ဝက္အူက်ပ္ေပးႏိုင္မလဲ?” လို႔ ေအာ္ဟစ္ အကူအညီေတာင္းလိုက္တယ္။
ကားရဲ႕ ဆီတိုင္ကီက ဝက္အူတစ္ေခ်ာင္း ေခ်ာင္ေနျပီး ဆီေတြယိုေနခဲ့လို႔ ရပ္သြားတာျဖစ္တယ္။ ဓာတ္ဆီဆိုင္နဲ႔လည္း အတန္ငယ္ အလွမ္းေဝးေနတာေၾကာင့္ ကားပိုင္႐ွင္ရဲ႕စိတ္ဟာ အိုးဖံုးပူေပၚက ပုရြက္ဆိတ္ေတြလိုပဲ လႈပ္႐ွားေနခဲ့တယ္။
ကားပိုင္႐ွင္ေဘးက လွလွပပျပင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက “ဆုေငြ႐ွိရင္ ကူတဲ့လူ ေပၚလာလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ကားပိုင္႐ွင္ဟာ တန္ဖိုးၾကီး ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ကို အလွ်င္အျမန္ထုတ္ျပီး “ဝက္အူက်ပ္ေပးတဲ့လူ ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ ထိုက္မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲက လူငယ္တစ္ဦး တစ္ခ်က္လႈပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘးလူတစ္ေယာက္က “ပိုက္ဆံ႐ွိသူေတြရဲ႕ စကားကို မယံုနဲ႔” ဆိုျပီးလွမ္းဆဲြလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးက ထြက္လာျပီး “ကြ်န္ေတာ္ ကူမယ္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ကေလးငယ္က ကားေအာက္ထဲဝင္ျပီး ဝက္အူကို က်ပ္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ကားေအာက္ကထြက္ျပီး ကားပိုင္႐ွင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ကားပိုင္႐ွင္က ကေလးငယ္ကို အခုနားက ေငြကိုလွမ္းေပးမယ္အလုပ္မွာ အမ်ဳိးသမီးက “ဒီေငြကို ေပးမလို႔လား? အေၾကြတစ္ခ်ဳိ႔ပဲေပးလိုက္ပါ” လို႔ ဝင္ဟန္႔တယ္။
ကားပိုင္႐ွင္က အမ်ဳိးသမီးဆီက ေငြအေၾကြကို ယူျပီး ကေလးကိုလွမ္းေပးလိုက္တယ္။ ကေလးက မယူဘဲ ေခါင္းခါျပတယ္။ ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားက ေဝဖန္သံတစ္ခ်ဳိ႔ထြက္လာေတာ့ ကားပိုင္႐ွင္က အေၾကြတစ္ခ်ဳိ႕ထပ္ေပါင္းျပီး ကေလးကို ကမ္းေပးျပန္တယ္။ ကေလးငယ္က ေခါင္းခါျပန္ေတာ့ စိတ္ဆိုးျပီး “ဘာလဲ? မင္းကနည္းေသးတယ္လို႔ ထင္လား? နည္းတယ္ထင္ရင္ လံုးဝမေပးေတာ့ဘူးေနာ္” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္။
“နည္းတယ္ထင္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ဆရာမက ေျပာပါတယ္။ လူေတြကို ကူညီတာ အက်ဳိးအျမတ္ရဖို႔အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ကေလးငယ္က ျပန္ေျပာေတာ့ “ဒါဆို မင္းဘာျဖစ္လို႔ မသြားေသးတာလဲ?” ကားပိုင္႐ွင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေမးျပန္တယ္။
“ခင္ဗ်ားဆီက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေနတာပါ” လို႔ ကေလးက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
လူအခ်င္းခ်င္းၾကားက အျပန္အလွန္နားလည္မႈဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမွန္း ဒီပံုျပင္က ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ တူညီတဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ ကာယာကံရွင္ဖက္က ၾကည့္ရင္တစ္မ်ဳိး၊ တစ္ျခားလူဖက္က ၾကည့္ရင္တစ္မ်ဳိး စတဲ့ အျမင္မတူတာေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္။ ဘာသာစကားက လူေတြၾကားမွာရွိတဲ့ လဲြမွားတဲ့နားလည္မႈကို အဆက္အသြယ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာစကားက လူေတြရဲ႕ၾကားက အထင္အျမင္လဲြမွားမႈကို တကယ္ေျဖ႐ွင္းေပးႏိုင္သလား? ဘာသာစကားနဲ႔ လူေတြၾကားမွာ မရွိသင့္တဲ့ အမွားေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ လူတုိင္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသလား?
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္...
တစ္ခါက တရားနဲ႔က်င့္ၾကံေနထိုင္တဲ့ သူေတာ္စင္တစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အိမ္တစ္အိမ္က မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ကိုယ္ဝန္ရွိခဲ့တယ္။ မိဘေတြက စိတ္တိုေဒါသထြက္ျပီး တရားခံကို လိုက္စစ္ေမးေတာ့ မိန္းမငယ္က ၾကံရာမရတဲ့အဆံုးမွာ သူေတာ္စင္ကို လက္ညိႇဳးထိုး ပံုခ်လိုက္တယ္။ မိဘေတြက သူေတာ္စင္ကို အျပစ္ဖို႔ ရန္႐ွာခဲ့ေပမယ့္ သူေတာ္စင္က ႏႈတ္ဆိတ္ျပံဳးေနခဲ့တယ္။ သူေတာ္စင္ရဲ႕ မစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုျပီး ေမြးလာတဲ့ကေလးကို မိဘေတြက သူေတာ္စင္ကို ေပးလိုက္တယ္။ သူေတာ္စင္က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ကေလးကို လက္ခံေမြးစားလိုက္တယ္။
တစ္ႏွစ္ၾကာေတာ့ မိန္းမငယ္ေလးက သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အမွန္ကို မိဘေတြဆီ ရင္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ကေလးက သူေတာ္စင္နဲ႔ ဘာမွမပတ္သက္ခဲ့ပါဘူး။ မိဘေတြက အားနာနာနဲ႔ ကေလးကို ျပန္ေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း သူေတာ္စင္ဟာ ဘာမွေျဖရွင္းမေနဘဲ ျပံဳးလို႔သာေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မဟုတ္မမွန္တဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္နစ္နာသြားတဲ့ သူေတာ္စင္ရဲ႕ဂုဏ္သတင္းဟာ ပိုမိုေမႊးပ်ံ႕လာျပီး လူေတြပိုရိုေသ ေလးစားလာခဲ့ၾကတယ္။
မဟုတ္မမွန္သတင္းရဲ႕ စီးေၾကာင္းက အသိဥာဏ္ရွိသူထံေရာက္ရင္ အဆံုးသတ္စျမဲပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ အထင္မျမင္ လဲြမွားတဲ့စကားကို ယူျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မေပးပါနဲ႔။ အထင္မျမင္ လဲြမွားမႈကို ဘာသာစကားနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ ရႏိုင္သလို ဘာသာစကားနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ မရတဲ့လဲြမွားမႈကိုလည္း အျပဳအမႈ၊ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။
ကိုယ္ကို ထိုးႏွက္တြန္းခ်ခဲ့့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။
ကိုယ့္ကို ကဲ့ရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုရင့္က်က္ ခဲ့လို႔ပါပဲ။
ကိုယ့္ကို မဟုတ္မမွန္ သတင္းလႊင့္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္စာနာတတ္ခဲ့ လို႔ပါပဲ။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္္
Print this post
ကားရဲ႕ ဆီတိုင္ကီက ဝက္အူတစ္ေခ်ာင္း ေခ်ာင္ေနျပီး ဆီေတြယိုေနခဲ့လို႔ ရပ္သြားတာျဖစ္တယ္။ ဓာတ္ဆီဆိုင္နဲ႔လည္း အတန္ငယ္ အလွမ္းေဝးေနတာေၾကာင့္ ကားပိုင္႐ွင္ရဲ႕စိတ္ဟာ အိုးဖံုးပူေပၚက ပုရြက္ဆိတ္ေတြလိုပဲ လႈပ္႐ွားေနခဲ့တယ္။
ကားပိုင္႐ွင္ေဘးက လွလွပပျပင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက “ဆုေငြ႐ွိရင္ ကူတဲ့လူ ေပၚလာလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ကားပိုင္႐ွင္ဟာ တန္ဖိုးၾကီး ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ကို အလွ်င္အျမန္ထုတ္ျပီး “ဝက္အူက်ပ္ေပးတဲ့လူ ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ ထိုက္မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲက လူငယ္တစ္ဦး တစ္ခ်က္လႈပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘးလူတစ္ေယာက္က “ပိုက္ဆံ႐ွိသူေတြရဲ႕ စကားကို မယံုနဲ႔” ဆိုျပီးလွမ္းဆဲြလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးက ထြက္လာျပီး “ကြ်န္ေတာ္ ကူမယ္” လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ကေလးငယ္က ကားေအာက္ထဲဝင္ျပီး ဝက္အူကို က်ပ္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ကားေအာက္ကထြက္ျပီး ကားပိုင္႐ွင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ကားပိုင္႐ွင္က ကေလးငယ္ကို အခုနားက ေငြကိုလွမ္းေပးမယ္အလုပ္မွာ အမ်ဳိးသမီးက “ဒီေငြကို ေပးမလို႔လား? အေၾကြတစ္ခ်ဳိ႔ပဲေပးလိုက္ပါ” လို႔ ဝင္ဟန္႔တယ္။
ကားပိုင္႐ွင္က အမ်ဳိးသမီးဆီက ေငြအေၾကြကို ယူျပီး ကေလးကိုလွမ္းေပးလိုက္တယ္။ ကေလးက မယူဘဲ ေခါင္းခါျပတယ္။ ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားက ေဝဖန္သံတစ္ခ်ဳိ႔ထြက္လာေတာ့ ကားပိုင္႐ွင္က အေၾကြတစ္ခ်ဳိ႕ထပ္ေပါင္းျပီး ကေလးကို ကမ္းေပးျပန္တယ္။ ကေလးငယ္က ေခါင္းခါျပန္ေတာ့ စိတ္ဆိုးျပီး “ဘာလဲ? မင္းကနည္းေသးတယ္လို႔ ထင္လား? နည္းတယ္ထင္ရင္ လံုးဝမေပးေတာ့ဘူးေနာ္” လို႔ ေအာ္လိုက္တယ္။
“နည္းတယ္ထင္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ဆရာမက ေျပာပါတယ္။ လူေတြကို ကူညီတာ အက်ဳိးအျမတ္ရဖို႔အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ကေလးငယ္က ျပန္ေျပာေတာ့ “ဒါဆို မင္းဘာျဖစ္လို႔ မသြားေသးတာလဲ?” ကားပိုင္႐ွင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေမးျပန္တယ္။
“ခင္ဗ်ားဆီက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေနတာပါ” လို႔ ကေလးက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
လူအခ်င္းခ်င္းၾကားက အျပန္အလွန္နားလည္မႈဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းမွန္း ဒီပံုျပင္က ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ တူညီတဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ ကာယာကံရွင္ဖက္က ၾကည့္ရင္တစ္မ်ဳိး၊ တစ္ျခားလူဖက္က ၾကည့္ရင္တစ္မ်ဳိး စတဲ့ အျမင္မတူတာေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္။ ဘာသာစကားက လူေတြၾကားမွာရွိတဲ့ လဲြမွားတဲ့နားလည္မႈကို အဆက္အသြယ္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာစကားက လူေတြရဲ႕ၾကားက အထင္အျမင္လဲြမွားမႈကို တကယ္ေျဖ႐ွင္းေပးႏိုင္သလား? ဘာသာစကားနဲ႔ လူေတြၾကားမွာ မရွိသင့္တဲ့ အမွားေတြကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ လူတုိင္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသလား?
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္...
တစ္ခါက တရားနဲ႔က်င့္ၾကံေနထိုင္တဲ့ သူေတာ္စင္တစ္ဦးရွိခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အိမ္တစ္အိမ္က မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ကိုယ္ဝန္ရွိခဲ့တယ္။ မိဘေတြက စိတ္တိုေဒါသထြက္ျပီး တရားခံကို လိုက္စစ္ေမးေတာ့ မိန္းမငယ္က ၾကံရာမရတဲ့အဆံုးမွာ သူေတာ္စင္ကို လက္ညိႇဳးထိုး ပံုခ်လိုက္တယ္။ မိဘေတြက သူေတာ္စင္ကို အျပစ္ဖို႔ ရန္႐ွာခဲ့ေပမယ့္ သူေတာ္စင္က ႏႈတ္ဆိတ္ျပံဳးေနခဲ့တယ္။ သူေတာ္စင္ရဲ႕ မစင္ၾကယ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုျပီး ေမြးလာတဲ့ကေလးကို မိဘေတြက သူေတာ္စင္ကို ေပးလိုက္တယ္။ သူေတာ္စင္က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ကေလးကို လက္ခံေမြးစားလိုက္တယ္။
တစ္ႏွစ္ၾကာေတာ့ မိန္းမငယ္ေလးက သည္းမခံႏိုင္တဲ့အဆံုး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ အမွန္ကို မိဘေတြဆီ ရင္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ကေလးက သူေတာ္စင္နဲ႔ ဘာမွမပတ္သက္ခဲ့ပါဘူး။ မိဘေတြက အားနာနာနဲ႔ ကေလးကို ျပန္ေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း သူေတာ္စင္ဟာ ဘာမွေျဖရွင္းမေနဘဲ ျပံဳးလို႔သာေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မဟုတ္မမွန္တဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္နစ္နာသြားတဲ့ သူေတာ္စင္ရဲ႕ဂုဏ္သတင္းဟာ ပိုမိုေမႊးပ်ံ႕လာျပီး လူေတြပိုရိုေသ ေလးစားလာခဲ့ၾကတယ္။
မဟုတ္မမွန္သတင္းရဲ႕ စီးေၾကာင္းက အသိဥာဏ္ရွိသူထံေရာက္ရင္ အဆံုးသတ္စျမဲပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ အထင္မျမင္ လဲြမွားတဲ့စကားကို ယူျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မေပးပါနဲ႔။ အထင္မျမင္ လဲြမွားမႈကို ဘာသာစကားနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ ရႏိုင္သလို ဘာသာစကားနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔ မရတဲ့လဲြမွားမႈကိုလည္း အျပဳအမႈ၊ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကူညီတဲ့လူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ သူ႔ေက်းဇူးကို မွတ္ထားပါ။သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို လွည့္ေျပာင္းေပးခဲ့သူ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။
ကိုယ္ကို ထိုးႏွက္တြန္းခ်ခဲ့့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုၾကံ့ခိုင္ခဲ့လို႔ပါပဲ။
ကိုယ့္ကို ကဲ့ရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာပါ။သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုရင့္က်က္ ခဲ့လို႔ပါပဲ။
ကိုယ့္ကို မဟုတ္မမွန္ သတင္းလႊင့္ခဲ့ဖူးသူနဲ႔ ဆံုတဲ့အခါ ျပံဳးျပႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္စာနာတတ္ခဲ့ လို႔ပါပဲ။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္္
No comments:
Post a Comment