နာမည္ၾကီး စီးပြါးေရးသမားတစ္ဦးဟာ စီးပြါးေရးေလာကမွာ နာမည္ပ်က္လံုး၀ မရွိခဲ့တဲ့အျပင္ စီးပြါးက်ပ္တည္းတဲ့ေခတ္မွာ သူ႔လုပ္ငန္းေတြ ပံုမွန္လည္ပတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘာအမွားမွ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး မျပဳလုပ္ခဲ့မိလို႔ သူ႔လုပ္ငန္းက တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေကာင္းမြန္ခဲ့တယ္။
ႏွစ္ၾကာလို႔ ပင္စင္ယူခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ညစာစားပဲြမွာ သတင္းေထာက္ေတြက သူ႔ကို စီးပြါးေရးေလာကမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ေအာင္ျမင္မႈသရဖူ ေဆာင္းထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ေမးျမန္းၾကတယ္။
သူက ရီရီေမာေမာနဲ႔ “ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာလ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္မွ မရွိပါဘူး။ အရာရာမွာ ကြ်န္ေတာ္အဆင္ေျပခဲ့ ရတာက စိတ္တိုေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကားနည္းနည္းပဲ ေျပာမယ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သိပ္မခ်ဘူးဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွာ အမွားေတြနည္းခဲ့တာျဖစ္တယ္”
စကားတုိတိုေလး တစ္ခြန္းတည္းမွာ ကြ်န္မအတြက္ အေရးပါတဲ့ သခၤန္းစာတစ္ခုကို ရလိုက္တယ္။ သူ႔စကားကို နားေထာင္ျပီး ကြ်န္မေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္တတ္၊ ေတြးတတ္၊ ဆံုးျဖတ္တတ္တာနဲ႔ တစ္ျခားလူအေပၚထားတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ အားလံုးကို ျခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့ “စိတ္တိုေဒါသထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးေႏွာက္အသိဥာဏ္က ငါးႏွစ္သား ကေလးအရြယ္ပဲ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ အေျဖကို ကြ်န္မရလိုက္တယ္။
ေတြးေခၚမႈ မရင့္က်က္တဲ့အခါ လူေတြဟာ ထိေတြ႔ခံစားတဲ့စိတ္(emotion)ကို မထိန္းႏိုင္ျဖစ္တတ္တယ္။ စကားအေျပာအဆို မဆင္ျခင္တာ၊ ကိုယ္အမႈအရာ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာေတြက ၅ႏွစ္သားကေလးလို ျဖစ္ေနတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္တုိေဒါသထြက္ခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ အသိဥာဏ္၊ EQ၊ အမႈအရာ.. စတာေတြက “ယုတ္ညံ့” သြားတတ္တယ္။ ေျပာထြက္လိုက္တဲ့စကား၊ ျပဳမႈလိုက္တဲ့ အျပဳအမႈ၊ လုပ္လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ “အမွား” ဖက္ကိုပဲ ဦးတည္ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုနားက စီးပြါးေရးသမား ေျပာခဲ့သလို ေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကားကို နည္းႏိုင္သမွ် နည္းနည္းပဲေျပာျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အလွ်င္စလို မခ်တာက အေကာင္းဆံုးပဲျဖစ္တယ္။
လူမွန္ရင္ အမွားနဲ႔ မကင္းဘူးတဲ့... ကြ်န္မဘ၀မွာလည္း အမွားနဲ႔ မကင္းခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို လံုး၀ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအၾကီးအက်ယ္ ေပါက္ကဲြခဲ့ဖူးျပီး မေျပာသင့္တဲ့စကား၊ မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ကို ကြ်န္မလုပ္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေတြးမိရင္ ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါဘူး။ ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့အရာတစ္ခုကို ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ခံစားဖူးခဲ့ရင္ ကြ်န္မျပဳခဲ့သမွ်ကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
Print this post
ႏွစ္ၾကာလို႔ ပင္စင္ယူခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ညစာစားပဲြမွာ သတင္းေထာက္ေတြက သူ႔ကို စီးပြါးေရးေလာကမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ေအာင္ျမင္မႈသရဖူ ေဆာင္းထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ေမးျမန္းၾကတယ္။
သူက ရီရီေမာေမာနဲ႔ “ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘာလ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္မွ မရွိပါဘူး။ အရာရာမွာ ကြ်န္ေတာ္အဆင္ေျပခဲ့ ရတာက စိတ္တိုေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကားနည္းနည္းပဲ ေျပာမယ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ သိပ္မခ်ဘူးဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွာ အမွားေတြနည္းခဲ့တာျဖစ္တယ္”
စကားတုိတိုေလး တစ္ခြန္းတည္းမွာ ကြ်န္မအတြက္ အေရးပါတဲ့ သခၤန္းစာတစ္ခုကို ရလိုက္တယ္။ သူ႔စကားကို နားေထာင္ျပီး ကြ်န္မေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္တတ္၊ ေတြးတတ္၊ ဆံုးျဖတ္တတ္တာနဲ႔ တစ္ျခားလူအေပၚထားတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ အားလံုးကို ျခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့ “စိတ္တိုေဒါသထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးေႏွာက္အသိဥာဏ္က ငါးႏွစ္သား ကေလးအရြယ္ပဲ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ အေျဖကို ကြ်န္မရလိုက္တယ္။
ေတြးေခၚမႈ မရင့္က်က္တဲ့အခါ လူေတြဟာ ထိေတြ႔ခံစားတဲ့စိတ္(emotion)ကို မထိန္းႏိုင္ျဖစ္တတ္တယ္။ စကားအေျပာအဆို မဆင္ျခင္တာ၊ ကိုယ္အမႈအရာ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာေတြက ၅ႏွစ္သားကေလးလို ျဖစ္ေနတယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္တုိေဒါသထြက္ခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ အသိဥာဏ္၊ EQ၊ အမႈအရာ.. စတာေတြက “ယုတ္ညံ့” သြားတတ္တယ္။ ေျပာထြက္လိုက္တဲ့စကား၊ ျပဳမႈလိုက္တဲ့ အျပဳအမႈ၊ လုပ္လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ “အမွား” ဖက္ကိုပဲ ဦးတည္ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုနားက စီးပြါးေရးသမား ေျပာခဲ့သလို ေဒါသထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကားကို နည္းႏိုင္သမွ် နည္းနည္းပဲေျပာျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အလွ်င္စလို မခ်တာက အေကာင္းဆံုးပဲျဖစ္တယ္။
လူမွန္ရင္ အမွားနဲ႔ မကင္းဘူးတဲ့... ကြ်န္မဘ၀မွာလည္း အမွားနဲ႔ မကင္းခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ယံုၾကည္ခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို လံုး၀ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မအၾကီးအက်ယ္ ေပါက္ကဲြခဲ့ဖူးျပီး မေျပာသင့္တဲ့စကား၊ မလုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ကို ကြ်န္မလုပ္ခဲ့မိတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေတြးမိရင္ ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ခဲ့ေသးပါဘူး။ ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတဲ့အရာတစ္ခုကို ဆံုး႐ႈံးရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ခံစားဖူးခဲ့ရင္ ကြ်န္မျပဳခဲ့သမွ်ကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
No comments:
Post a Comment