တစ္ခါက အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ နယူးေယာက္ဘဏ္ထဲ၀င္ျပီး...
“ ကြ်န္မ ဥေရာပဘက္ ခရီးတစ္လ ထြက္မလို႔ ဘဏ္ကေန ေဒၚလာ ၅ေထာင္ ေခ်းခ်င္လို႔ပါ” လို႔ေျပာေတာ့ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာက “ ေခ်းလို႔ေတာ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးေငြနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို အေပါင္အျဖင့္ ထားခဲ့ရမယ္” ဆိုတယ္။
အဲလိုနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးက ဘဏ္ေရွ႔မွာ ရပ္ထားတဲ့ Rolls-Royce ကားေသာ့ေပးျပီး အေပါင္ပစၥည္းအျဖင့္ ထားခဲ့တယ္။ ဘဏ္တာ၀န္က်သူက ကားကို ကားရပ္နားရာေနရာမွာ ထိန္းသိမ္းထားလိုက္တယ္။
တစ္လၾကာေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ဘဏ္ကို အတိုးေငြ ၁၅ေဒၚလာနဲ႔အတူ ေခ်းေငြလာဆပ္တယ္။ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာက နားမလည္စြာနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကို “အခုလို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေမးစရာ တစ္ခုရွိတယ္။ ခင္ဗ်ား ခရီးထြက္ေနတုန္းက ခင္ဗ်ားအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ နာမည္ၾကီး ကုမၸဏီတစ္ခုက အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာဆိုတာ သိရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နားမလည္တာက ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္လို႔ ဘဏ္မွာ ေဒၚလာ ၅ေထာင္ လာေခ်းရတာလဲ ဆိုတာကိုပဲ”
အမ်ဳိးသမီးက သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာနဲ႔ “နယူးေယာက္မွာ တစ္လကို ေဒၚလာ၁၅က်ပ္နဲ႔ ကားကို မပ်က္မဆီး၊ လူခိုးမခံရေအာင္ ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္တဲ့ေနရာ ဘယ္မွာရွိႏိုင္မလဲ?” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ေတြးေတာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေငြေၾကးရွိျပီး ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့ လူထက္ ဖန္ဆင္းမႈနယ္ပယ္ ပုိက်ယ္ျပန္႔တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဒီပံုျပင္က ေျပာျပသြားပါတယ္။
original from : http://www.youthwant.com.tw
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္
No comments:
Post a Comment