ဘရာဇီးရွိ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ အလြန္ဆင္းရဲေသာ ကေလးငယ္ တစ္ဦးရွိသည္။ သူသည္ ေဘာလံုးကန္ျခင္းကို အလြန္အမင္ ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ေဘာလံုး မ၀ယ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဗူးခြံ၊ ပုလင္းခြံႏွင့္ အမိႈက္ပံုမွ ေကာက္လာေသာ အုန္းခံြမ်ားျဖင့္သာ ေဆာ့ကန္ကစားခဲ့သည္။ အျခား ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္အတူ ေဘာလံုးကန္ခ်င္ေသာ္လည္း ဆင္းရဲေသာ သူ႔ကို အဖက္မလုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ သူသည္ အားတိုင္း ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးတစ္ခုတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ကစားခဲ့ရသည္။
တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ ေကာက္လာေသာ အခြံမ်ားကို သဲသဲမဲမဲကန္ေနခိုက္ ေဘာလံုးနည္းျပ ဆရာတစ္ဦးက ေတြ႔သြားခဲ့သည္။ သနားစရာေကာင္းေသာ သူအား နည္းျပက ေဘာလံုးတစ္လံုး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ေဘာလံုးတစ္လံုး ပိုင္ဆိုင္သည့္ေနာက္ပိုင္း ေဘာလံုးကစားျခင္းကို သူပိုေလ့က်င့္ခဲ့သည္။
အေ၀းတစ္ ေနရာတြင္ တည္ထားေသာ ေရပံုးထဲသို႔ ေဘာလံုးကို ကန္သြင္းႏိုင္သည္အထိ သူၾကိဳးစားခဲ့သည္။ တစ္ေန႔တြင္ ေဘာလံုးလက္ေဆာင္ ေပးခဲ့ေသာနည္းျပက သူ႔အား ေခၚယူျပီး ေလ့က်င့္သင္ၾကားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ေနာင္ ၃ႏွစ္အၾကာတြင္ ၁၇ႏွစ္အရြယ္ ဤဆင္းရဲသား ကေလးသည္ ဆ႒မအၾကိမ္ေျမာက္ ကမာၻ႔ဖလားတြင္ ေဘာလံုး ၂၁ လံုးကို သြင္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘရာဇီးႏိုင္ငံအတြက္ ပထမဆံုးေသာ ဒိုင္းဆုကို ေအာင္ျမင္စြာ ဆြတ္ခူးေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ လူမသိ သူမသိ ဆင္းရဲသား ကေလးမွာ ကမာၻေက်ာ္ ဘရာဇီး ေဘာလံုးခ်န္ပီယံ “ပီလီ” ပင္ျဖစ္သည္။
ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး လူတိုင္းမွာ အိပ္မက္ဆိုတာရွိတယ္။ ယံုၾကည္မႈ ဆိုတာရွိတယ္။ လူေတြက အတန္းအစား အမ်ဳိးမ်ဳိးခဲြျပီး လူခ်မ္းသာေတြက ဆင္းရဲသားေတြနဲ႔ မေပါင္းဖက္ခ်င္ၾကဘူး။ မင္းဆိုးေတြက ျပည္သူေတြကို ႏွိမ္ၾကတယ္။ တကယ္တန္းေတာ့ ဆင္းရဲတာနဲ႔ ခ်မ္းသာတာဟာ ဘာမွ ကဲြျပားမႈမရွိပါဘူး။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲေနပါေစ သူမွာ ရိုးသားမႈေတြရွိတယ္၊ ႏိုင္လိုညႇင္းဆဲမႈေတြ မရွိဘူးဆိုရင္ လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းၾကမ္း သူဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေအာင္ျမင္မွာပဲ။ ဆင္းရဲေပမယ့္ ၾကိဳးစားတယ္ဆိုရင္ ဘုရားသခင္က သူ႔ကိုလွ်စ္လွ်ဴ႐ွဴ မထားပါဘူး။ ႏြံထဲက ၾကာလို ၀ိုင္း၀န္းလွပေအာင္ သူပြင့္လန္းႏိုင္မွာပါ။ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ အၾကင္နာ ေမတၱာတရားေတြ မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဆင္းရဲသားေတြထက္ ပိုဆင္းရဲပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
No comments:
Post a Comment